Nauka orientacji przestrzennej i samodzielnego, bezpiecznego poruszania się stanowi kluczowy element w rehabilitacji osoby z niepełnosprawnością wzroku. Nabycie kompetencji w zakresie orientacji przestrzennej i mobilności oddziałuje pozytywnie na wiele obszarów funkcjonowania: społeczny, emocjonalny, poznawczy, edukacyjny, zawodowy.

Zajęcia prowadzone są według standardu nauczania orientacji przestrzennej i mobilności, który zawiera ogólny zarys programu nauczania osoby z niepełnosprawnością wzroku. Zawiera on szereg umiejętności, które mogą być proponowane w indywidualnym programie nauczania orientacji przestrzennej i mobilności na przestrzeni szkolnych lat. 

Zakres tematów orientacji przestrzennej i mobilności zawiera:

1. Świadomość ciała/ znajomość schematu ciała.
2. Poruszanie się.
3. Pojęcia i relacje przestrzenne.
4. Procesy poznawcze czyli wykorzystanie zmysłów w orientacji przestrzennej i samodzielnym poruszaniu się.
5. Techniki samodzielnego poruszania się w budynku.
6. Techniki poruszania się z widzącym przewodnikiem.
7. Podstawowe techniki poruszania się z białą laską.
8. Korzystanie z punktów użyteczności publicznej. 
9. Korzystanie ze środków transportu.
10. Strategie orientowania się w przestrzeni.
11. Plany, makiety, tyflografiki.
12. Zdobywanie informacji i komunikacja interpersonalna.
13. Zasady bezpieczeństwa.
14. Wykorzystanie nowoczesnych technologii.

Tematy realizowane są zgodnie z zasadą stopniowania trudności, a priorytety uwarunkowane są przez funkcjonalne następstwa niepełnosprawności w sferze osobistej i społecznej ucznia. Cele szczegółowe sprawności dostosowujemy do możliwości psychofizycznych oraz potrzeb rozwojowych i edukacyjnych uczniów. Dostosowanie takie obejmuje: zakres treści programowych, wybór technik i ich modyfikacje, poziom trudności, metodę i środki dydaktyczne.

Wsparcie rozwoju dziecka z wieloraką niepełnosprawnością udaje się nam dzięki pracy w zespole specjalistów, nauczycieli szkolnych i wychowawców w internacie.